چگونه فرزندی مستقل داشته باشیم 

بی‌توجهی به استقلال در تربیت فرزند

راه‌های زیادی برای تربیت فرزند مستقل وجود دارد. طبق تحقیقات پژوهش‌گران، والدینی که فرزندان مستقلی تربیت می‌کنند، کمتر پیش می‌آید که برای ایمنی فرزند خود دچار استرس شوند. آن‌ها اغلب نوجوانانی با اعتماد به نفس را وارد جامعه می‌کنند. با این حال بسیاری از والدین نمی‌دانند چگونه فرزند خود را مستقل کنند. در بیشتر مواقع، والدین از این‌که کودکشان کارهایی که به او محول می‌شود را کند انجام می‌دهد به ستوه می‌آیند. کمبود زمان همیشه بهان‌ی خوبی است برای این‌که لباس فرزندمان را خودمان عوض کنیم تا دیرمان نشود؛ یا این‌که سریع اسباب‌بازی‌هایش را جمع کنیم که خانه مرتب شود و … . در چنین شرایطی بیشتر والدین با تنگنای زمانی روبرو می‌شوند و فرصتی برای انجام کارهای شخصی خود پیدا نمی‌کنند. آن‌ها بیشتر نگران کارهایی هستند که باید هم‌اکنون و در زمان حال به سرعت انجام شود؛ بدون این‌که از تأثیرات طولانی مدت این روش مطلع باشند.

مزایای مهم مستقل شدن فرزندان

واقعیت این است که شما به طور معمول، کارهایی را برای فرزندتان انجام می‌دهید که او خودش می‌تواند انجام دهد. این کار پیامی ناخواسته از سمت شما به فرزندتان ارسال می‌کند: «من به توانایی‌های تو اعتماد ندارم». نتیجه‌ی این رفتارها، کودکی است که فاقد استقلال، اعتماد به نفس و مهارت حل مسئله است و نمی‌تواند وظایف مناسب سنش را انجام دهد. تربیت فرزند مستقل سبب می‌شود تا در آینده جوانانی با اعتماد به نفس، توانا، مسئولیت‌پذیر، صبور و قوی را در کنار خود داشته باشیم. در ادامه با 10 راه‌کار مهم برای تربیت کودک مستقل آشنا شوید.

1- تغییر را آغاز کنید.

برای این‌که بتوانید شرایط را عوض کنید، باید ابتدا تغییر را در خود ایجاد کنید. آیا تاکنون صبر نمی‌کردید که فرزندتان کارهایی را که خودش می‌تواند، انجام دهد؟ الان وقت آن رسیده است که به او بگویید: «متأسفم که وقتی برای انجام کارهای بزرگ آماده می‌شوی با تو مثل یک بچه‌ی کوچک رفتار می‌کنم». حواستان باشد، از روزی که این جمله را به فرزندتان می‌گویید، دیگر نباید از عباراتی مانند: «تو دیگر بچه نیستی، چرا این رفتار یا کار را می‌کنی» و امثال این سرزنش‌ها، استفاده کنید.

2- فرصت‌ها را شناسایی کنید.

از کارهایی که فرزندتان می‌تواند خودش به تنهایی انجام دهد یک فهرست تهیه کنید. برای مثال: مسواک زدن، بستن بند کفش، لباس پوشیدن، جوراب به پا کردن، مرتب کردن اسباب‌بازی‌ها و… . سپس از او بپرسید: «فکر می‌کنی چه وظایفی را می‌توانی به تنهایی انجام دهی؟». این کار کمک می‌کند تا او تمایل بیشتری به تلاش کردن از خود نشان دهد.

5- کارها را تقسیم‌بندی کنید.

در ابتدای کار، وظایفی که قرار است به او محول کنید را تقسیم‌بندی کنید. برای مثال: وقتی قرار است لباس‌هایش را خودش بپوشد، پیراهنش را تنش کنید و بگذارید شلوارش را خودش بپوشید. سپس به او بگویید که شاخه‌های درخت او (بازوهایش) به برگ‌هایشان (پیراهنش) نیاز دارند و او می‌تواند این کار بزرگ را خودش به تنهایی، عالی انجام دهد.