کودکانی که اعتماد به نفس بالاتری دارند از برخورد با دیگران لذت می برند. آنها در محیط اجتماعی، احساس خوشایندی دارند و از فعالیت‌های گروهی لذت می برند و در پیگیری و انجام فعالیت‌ها مستقل‌اند.
وقتی چالش‌ها افزایش می یابد، او می‌تواند در جهت یافتن راه حل‌ها تلاش نماید. کودک با اعتمادبهنفس بالا، ناخوشنودی خود را بدون دست کم شمردن خودش با دیگران ابراز می‌کند. برای مثال، به جای آن که بگوید: «من احمقم» می‌گوید «من این را نمی‌فهمم» او قوت‌ها و ضعف‌های خود را می‌داند و آن را می‌پذیرد، احساس خوش‌بینی در او غالب می‌شود.
کودکانی که اعتمادبهنفس بالایی دارند از این ویژگی‌ها برخوردارند:
- باور دارند که خوب و دوست داشتنی هستند.
- احساس آرامش می کنند و برای خودشان احترام قائلند، مثلاً «من با استعداد هستم»، «من خوبم».
- به توانمندی خودشان و به آنچه می توانند برسند، باور دارند. از این رو با جدیت برای رسیدن به هدفی مثلاً موفقیت تحصیلی تلاش می‌کنند.
وقتی که ما به کودکانمان می‌گوییم که باید اعتماد به نفس بالایی داشته باشید، معمولاً منظورمان اینست که کودکان باید احساس خوبی نسبت به خودشان باشند.
اعتماد به نفس بالا در نوجوانان، بیش تر این معنی را می دهد که آنان اعتماد دارند که مورد قبول و احترام بزرگسالان و همسالانی که برای آنها مهم‌اند، می‌باشند.
کودکان با اعتماد به نفس بالا احساس می کنند که بزرگسالان مهم در زندگی شان آنان ار می پذیرند و از آنان مراقبت می کنند و امنیت آنان برایشان مهم است. در صورتی که اتفاقی ناخوشایندبرای این کودکان رخ دهد؛ آن بزرگسالان مهم غمگین می شوند و جدایی از آن ها برایشان ناراحت کننده است. اما کودکان با اعتماد به نفس پایین برعکس این احساس و باور را دارند.
کودکان با اعتماد به نفس بالا:
- در زندگی و به تک تک اعضای خانواده و دوستان اعتماد می‌کنند.
- بر این باورند که در این خانواده و این محیط می‌توانند به آرزوها و نیازهای خود پاسخ دهند.
- ذهنی زنده و خلاق دارند.
- احساس غرور، شادی و رضایت می‌کنند، زیرا به چیزهایی دست می‌یابند که از قبل تعیین کرده بودند.
- آنها به قدرت و توان شخصی خود ایمان دارند.
- همان‌طور که فعالیت می‌کنند، احساس سرزندگی و انرژی بالایی دارند.
- موفقیت‌های خود را می بینند و به خاطر آن شادی و احساس غرور می کنند.
کودکان با اعتماد به نفس بالا می دانند که …
- من حق دارم که با من با احترام رفتار شود.
- من انسانم، من اشتباه می‌کنم.
- من برای سعادت خودم، پاسخگو هستم.
- عقیده‌ی خودم مهم‌تر از عقاید دیگران در باره‌ی من است. من به تایید دیگران نیاز ندارم، حتی اگر داشتن آن زیبا باشد.
- من در مواقع نیاز از دیگران در خواست کمک می‌کنم، زیرا من آن قدر ارزش دارم، که دیگران در مواقع نیاز وقت خود را به من اختصاص دهند.
- من نه هیجانی و نه ناامیدم. من خوبم.
- من به ویژگی‌های خوب خود اقرار می‌کنم، نه این که درباره خود غلو کنم.
- من به ویژگی‌هایی هم که خیلی خوب نیستند، اقرار می کنم. من به خودم دروغ نمی گویم.
- من چالش‌ها را به عنوان شیوه‌ای برای رشد کردن، می‌پذیرم.
- من نمی‌توانم به همه‌ی نیازهایم پاسخ دهم، اما برای انجام دادن آنچه می‌توانم به آنها پاسخ دهم مسئولم.
- من حتی اگر توسط دیگری طرد شده باشم، هنوز یک فرد هستم.
- من انتظارات واقعی از خودم دارم.
- من برای احساسات خودم حق دارم. هیچ کس دیگری نمیتواند تصمیم بگیرد که من چگونه احساسی داشته باشم.
- من می‌دانم که قدرت بالاتر از من، درست مثل امروز مرا می پذیرد.
- من آنچه را احساس می کنم، می گویم. آنچه باید بگویم، برایم مهم است.
- من در تعریف محدودیت‌ها و تعیین اولویت‌های خودم توانایی دارم.
- من زندگی خود را بر اساس ویژگی‌های مثبت خود مجددا می سازم.
- من به تعهدات خود عمل می‌کنم و عمل خواهم نمود.
منبع: کتاب چگونه اعتماد به نفس را در کودکانمان افزایش دهیم ( تالیف از: بتول حقایق خراسانی
