اهمیت دوست یابی در کودکان
دلیل اصلی اهمیت دوستان برای کودکان ، سرگرمی و همراهی است، اما در واقع دلایل زیادی برای اهمیت دوستی وجود دارند. آخرین تحقیقات نشان می‌دهند که دوستی در زندگی فرزندانمان از آنچه ما قبلاً فکر می‌کردیم، بسیار با اهمیت‌تر است.
دوستان نه تنها بر فرزندان ما تاثیر می‌گذارند، بلکه پایه‌های روابط بزرگسالی، سلامت، شادی، عزت‌نفس‌شان، شغلی که انتخاب می‌کنند، کسانی را که به عنوان شریک زندگی انتخاب می‌کنند و نحوه تربیت فرزندانشان را در آینده تشکیل می‌دهند.
البته این نکته حائز اهمیت است که فرزند شما شبیه هیچ‌کس دیگری نیست. فرزند شما خاص، با اخلاق‌ها و شخصیت منحصربه‌فرد خود و دوست داشتی است. ما تصور نمی‌کنیم که احتمال دارد، یا حتی ارزش دارد که سعی کنیم او را عمیقا تغییر دهیم. بچه‌ها همگی متفاوت هستند و خدا همگی‌شان را حفظ کند.
با وجود این، بدون توجه به تفاوت شخصیت یا رفتار یک کودک، هر یک از فرزندان ما واقعاً نیاز به دوستانی دارند: دوستان خجالتی، دوستان جسور، دوستان حساس، دوستانی که رهبر یا پیرو هستند، کسانی که مهربان و دوست داشتنی هستند و کسانی که بامزه و شجاع هستند؛ دوستان متفاوت با رفتارهای متفاوت.
گرچه ما هرگز نمی‌خواهیم سعی کنیم که هویت اصلی فرزندانمان تغییر دهیم، قطعاً می‌توانیم به آنها کمک کنیم کاری را که باید انجام دهند، یاد بگیرند، تا همواره دوستان ارزشمندی داشته‌باشند که به شدت به آنها نیاز دارند.
۱۵ مهارت ضروری که کودکان به کمک دوستان به دست می‌آورند:
چه این مهارت‌ها را مهارت‌های زندگی بنامیم و چه «مهارت‌های انسانی» تردیدی نیست که برخی از مهم‌ترین درس‌هایی که بچه‌هایمان فراخواهند گرفت، در کلاس درس رخ نمی‌دهند، بلکه با یکی دو دوست در هنگام بازی، رفتن به مدرسه یا محل کار، ورزش در جنگل، اردوی تابستانی یا زمین فوتبال یا زمانی که در اتاقشان با هم نشسته‌اند اتفاق می‌افتد.
در اینجا چند مهارت کلیدی ارائه شده که کودکان از دوستانشان می‌آموزند:
- حل مشکلات و حل اختلافات.
- تصمیم‌گیری و تشخیص درست و غلط.
- کنترل آزار و اذیت کلامی و رشوه‌گیری و جبران خسارت و اشتباهات.
- یادگیری دفاع از خود و عقیده خود.
- درک نقطه نظرات مختلف و ایجاد همدلی.
- ایجاد هویت از طریق دیدن جایگاه خود در رابطه با دیگران.
- یادگیری همکاری، رعایت نوبت، کنار آمدن و مشارکت با دیگران در یک گروه.
- کنترل عواطف و ایجاد مهار شخصی.
- یادگیری تواضع، فروتنی و شناخت نقاط ضعف.
- ایجاد اعتماد و وفادری.
- کسب اعتمادبه‌نفس و شجاعت در گروه‌ها و موقعیت‌های استرس‌زا.
- بیان احساسات، عقاید و نیازها.
- پذیرش مسئولیت، اقرار به اشتباهات و عذرخواهی کردن.
- بازگشت به عقب و انعطاف‌پذیری.
- داشتن سرگرمی، خندیدن و دیدن مسائل در چشم انداز گسترده.
قطعاً این دوره برای پرورش فرزند، دوره سختی است؛ اما حقیقت این است که این بچه‌ها باید دوستانی همسن خود داشته باشند. تنها دوستان می‌توانند مسیری به سوی فداکاری، اعتماد، وفاداری، صمیمیت و عشق ایجاد کنند؛ تنها دوستان می‌توانند به بچه‌ها کمک کنند تا در این دنیا، چه از نظر شخصی و چه حرفه‌ای، حفظ شوند و پیشرفت کنند.
بدون دوستی بچه‌های ما در معرض خطر بیشتری برای مشکلات ذهنی، افسردگی، اضطراب، ازدواج‌های شکست‌خورده و عدم موفقیت شغلی هستند.
